Heeft dammen als denksport zijn langste tijd gehad ? Gezien de veranderingen die men tegenwoordig, hier en daar, invoert (uitprobeert) kan men zich dit inderdaad afvragen. We pakken de W.M.S.G. van Lille (2012) erbij, die letters staan voor World Mind Sport Games. Aan dit groots opgezette evenement doen diverse denksporten mee zoals bridge, schaken, dammen, go en xiangqi (?). Het is een soort World Cup cyclus (een oud idee van Harm Wiersma) zoals we dat ook kennen uit andere sporten zoals schaatsen en zwemmen. Een lovenswaardig initiatief, dat de ruimte moet krijgen om zich door te ontwikkelen.
Toch heb ik ook een maar . . . Tijdens dit toernooi kwam men, bij het dammen, met het volgende 'belonings-systeem' op de proppen: winst in een reguliere partij 12 - 0, bij remise werd er 'verlengd' met een rapid-partij en bij een beslissing kwam er 9 - 3 op het scorebord te staan. Bij remise in de rapid-partij werd er een blitz-partij in het leven geroepen en hierbij werd de winnaar beloond met 8 punten en de verliezer kreeg er atijd nog 4. Mocht de blitz-partij echter ook geen uitsluitsel biedden dan ging men over tot een 'Lehman-partij' en daar krijg je altijd een winnaar, want er verliest altijd iemand, meestal op (maar zeker door) de klok, als uitslag werd dan 7 - 5 genoteerd.
Uitslag van dit toernooi was dat Alexei Chizov winnaar werd met 79 punten ( 7 x winst, 0 x remise en 2 x verlies) voor Alexander Schwarzman 78 punten ( 9 x winst, 0 x remise en 0 x verlies). De '0 x remise' hoef ik er eigenlijk niet tussen te zetten want die zijn met dit systeem uit den boze, maar toch doet het mij vreemd aan dat de winnaar 2 maal verliest en de nummer twee alles (soms in tweede, derde of vierde instantie, maar toch) wint. Het verschil werd door Chizov gemaakt door de 'reguliere overwinning' (12-0) op Valneris.
"Positief toch, dan komen we mooi van de remise-misère af ?" kunt u opmerken. Nou daar heeft schrijver dezes toch wel iets over te zeggen.Ten eerste: wat is er zo vreselijk mis met een goede/mooie puntendeling ? ! Ten tweede : is er eigenlijk wel een remise-misère ?! En vooral: ligt dat dan aan het spel ?!
Er spelen bij mijn bezwaren echter ook andere gedachten, laat ik er een voorbeeld bij pakken uit zo'n 'Lehman-barrage' :
Uit piëteit voor de twee internationale grootmeesters zal ik hun namen niet vermelden, maar in deze stand speelde wit 37-31 !! Moeten we willen dat er op de hierboven aangetoonde manier een 'resultaat' wordt geboekt tussen twee spelers met een internationale rating van rond de 2.400 ? U kunt begrijpen dat ik dit (absurde) voorbeeld aanhaal om mijn punt te maken, maar als u bijvoorbeeld ook ziet hoe de partij tussen twee wereldkampioenen (beiden goed voor zo'n 10 titels!) verloopt en eindigt dan zult u inzien dat het hier niet meer gaat om dammen als denksport, je kunt net zo goed gaan sjoelen om tot een uitslag te komen.
In ieder geval kun je met dit 'belonings-systeem' de M maar beter uit de W.M.S.G. halen . . . "Maar als je twee grootmeesters tegen elkaar zet dan wordt het toch altijd remise !" zullen sommigen van u misschien opwerpen. Ten eerste, is dit zo erg (?) en ten tweede (zoals ik me al eerder afvroeg) ligt dit aan het dammen
of aan de spelers ? Zoals ik al eens eerder heb aangegeven, als ik zie hoeveel kansen er zowel in het Russisch- als in het Nederlands kampioenschap (de twee toplanden !) worden gemist, dan denk ik dat de
grootmeesters het spel toch niet goed genoeg beheersen ! Als ik dan een internationaal grootmeester bij de analyse hoor zeggen: "Dat durfde ik niet te spelen, want ik kon de gevolgen niet goed inschatten" (lees m.i. uitrekenen) ja dan weet ik het zeker, niet het spel, maar de kunde der beoefenaars is hier het probleem !!
"Maar er is toch niets aan als de wereldkampioen en zijn uitdager 20 partijen lang remise spelen" ? "Je moet dan op één of andere manier toch een beslissing forceren". Het is waar dat 20 remises, zeker in de pers, de damsport geen goed doen, maar misschien moeten we gewoon toegeven dat matches de damsport geen goed (meer) doen en van de wedstrijdkalender af kunnen. Het W.K. in Emmeloord en Urk was (mede door de allure waarop stichting 'Aanzet' het allemaal had opgezet) voor mij een verademing, gewoon een fantastisch ('rond'-) toernooi.
Hoe het ook zei het bovenstaande systeem is mijns inziens geen verbetering voor het dammen, we raken de essentie van het dammen (als denksport) er vol en pijnlijk mee in het hart. Toevoeging: ik ben, in principe, niet tegen veranderingen en ook het uitproberen op wereldniveau is wat mij betreft absoluut geen probleem, maar laten we niet gaan veranderen om te veranderen en vooral niet het excuus gebruiken dat de 'veranderende tijd' dit wil ! ! !
Veel regels en regeltjes binnen onze sport zijn nu eenmaal zo ge-evalueerd omdat het het beste (of in ieder geval het minst slechte) was/is voor onze sport . . . Overigens hebben de World Mind Sport Games ook de nodige fraaie 'reguliere'-partijen opgeleverd. De partij die beslissend was voor de zege van Chizov (tegen Valneris) in dit toernooi zijn al door vele analytici becommentarieerd, maar op Toernooibase of op Turbodambase kunt u zich ook vergapen aan enkele fraaie overwinningen (12-0) van bijvoorbeeld Roel Boomstra die sterke tegenstanders in fraaie 'klassiekjes' de 'bietenbult' opstuurde.
Flaubert Ndonzi - Ramil Salahov vond ik een hilarisch duel, dat als het volgt werd beslist:
De Afrikaanse invloeden van de voor Frankrijk uitkomende witspeler zijn m.i. zichtbaar in de volgende
zet 32-27, zwart repliceerde met ( 22-28 ) en vervolgens werd er geen zet meer gedaan en kon Ndonzi de 12 punten aan zijn totaal toevoegen.
Voor de duidelijkheid, wit wint door 39-33, 37-32 en 40-34 tsjakaa . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten