In het vorige epistel hadden we het over de Nina
Hoekman-Memorial.
Net als vorige week laten we ook nu het licht
schijnen op iemand die Nina van dichtbij heeft meegemaakt. De aanhef van dit epistel zal bij velen niet
direct veel duidelijkheid verschaffen; waarschijnlijk geniet onze hoofdpersoon meer landelijke(?!) bekendheid als:
Damduizendpoot . . .
De persoon die we deze keer onder de loep nemen
mag men gerust een damduizendpoot noemen; zijn officiële
functie is die van bondsmedewerker van de K.N.D.B..
Inderdaad, we gaan naar niemand minder dan Paul
Visser. Hij werd opgevist op 29 juni 1956 te Huissen; en
ja, wie Huissen zegt, zegt dammen; dat is tegenwoordig zo en dat
was toen ook al zo. De legendarische Piet Levels zwaaide toentertijd
de scepter over het Gelderse schooldammen, en daar deed Paul aan
mee. Levels wist alras Visser binnen te hengelen bij de
lokale damclub in Huissen. Dat duurde echter niet zo lang, want na zo'n 5
jaar hield Paul het dammen (in 1972) weer voor gezien!
Visser stortte zich in 1972 op de lerarenopleiding
en voltooide deze naar behoren; dus voor de klas(?) . . . uh,
nou nee! Visser ging aan de slag als (zoals hij het zelf
omschrijft) tuinder. Voor de duidelijkheid; Paul ging werken op de
tuinderij van zijn broer. Dus geen leraar en ook niet dammen!
Gelukkig gold voor Paul het aloude: 'jong geleerd
is oud gedaan' of 'het bloed kruipt waar het niet kan gaan'. In 1986 meldde hij zich weer aan bij een damclub;
niet Huissen, maar DOG Elden. Visser kreeg de (dam-)smaak toen blijkbaar echt te
pakken; naast de club uit Elden werd hij ook vrij spoedig (wederom)
lid van Huissen. Anno 2015 is hij nog steeds lid van (zoals het
tegenwoordig heet) damvereniging VBI Huissen. Tot 1999 hield dit dubbellidmaatschap stand; toen
ging DOG Elden op in het huidige CTD Arnhem.
Damfunctionaris . . .
In 1991 trad Visser in dienst bij de K.N.D.B. (dus
volgend jaar groot feest!). Paul Visser is vaak de 'stille' spin in het web
bij veel damactiviteiten; soms vanwege zijn beroep, maar vaak ook als privépersoon. Zo is hij bijvoorbeeld de contactpersoon voor de
Nina Hoekman Memorial. Ook komt Visser vaak met de raarste ideeën om het
dammen onder de aandacht te brengen, zo ook tijdens de bewuste
memorial. Hetgeen Visser zelf nooit van de daken zal
schreeuwen is het feit, dat hij (mede-)initiator en drijvende kracht achter
'Nijmegen Open' was. Na 25 jaar droeg hij het stokje over aan de
huidige organisatoren, nadat hij eerst nog het prachtige boek '25 jaar Nijmegen
Open' had geschreven (samen met Eric Sanders en Tjeerd Harmsma).
Paul en Henk Hoekman (die Paul al van het dammen
kende) reisden samen met nog enkele andere dam-enthousiastelingen in
1989 naar Kiev, voor een vriendschappelijke damuitwisseling. Daar leerde Paul (net als Henk) Nina voor het
eerst kennen. Wanneer Paul (anno 2015) terugdenkt aan Nina dan
komt het volgende als eerste bij hem boven: "Nina's passie en
inzet zijn legendarisch en niet alleen op damgebied!" Visser vervolgt: "De vonken konden ervan
afspatten; Henk heeft meermalen moeten bukken wanneer het bij haar of Henk mis
ging op het bord, maar ook tijdens gezelschapsspelletjes kregen Nina's
emoties soms de overhand".
Aan de andere kant was Nina ook weer in staat om
haar eigen belang volledig terzijde te schuiven, bijvoorbeeld als het om haar
dampupillen ging. Het omgaan met (dam-)kinderen was voor Nina een
serieuze zaak. Niet alleen om ze de geheimen van onze edele
damsport te laten doorgronden, maar Nina was zich ook terdege bewust van het
feit, dat de jeugd in een levensfase zat, waarin ze makkelijk te beïnvloeden
waren.
In alle epistels die we wijden aan de memorial
komt Nina's passie en gedrevenheid voor de damsport aan het licht;
alleen daarom al ontbreekt Paul Visser niet te Zutphen; dus op 23, 24 en 25
oktober aanstaande!
Ook u bent van harte welkom . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten